منشاء غرور جهل و نادانی است. در روایت هم داریم که غرور مربوط به درون خود انسان است؛ نه اینکه مغرور از اول عقل و درک ندارد، بلکه با اینکه شعور و فهم دارد و هم زبان عقل را میفهمد و هم زبان وحی را، اما هواهای نفسانی مانع میشوند. یعنی هواهای نفسانی انسان است که جلوی دید عقل را میگیرد و نمیگذارد آنچه را که آن ادراک میکند، روی دل انسان اثر کند؛ هواهای نفسانی و امیال حیوانی مانع میشوند که قلب آنچه را که وحی برای ما آورده است را نفهمد و اینها اثرگذار نباشند.
نظرات شما عزیزان: